Zo’n 13 jaar terug ben ik door Harry Waal, de toenmalige voorzitter, gevraagd om hem op te volgen en zijn taken over te nemen als voorzitter van Apollo 68. Ooit ben ik als 15 jarige van Victoria O naar Apollo 68 overgeschreven. Niet omdat ik het daar niet naar mijn zin had, maar Hensbroek kreeg een eigen voetbalclub. Via de ‘A’ heb ik 14 jaar in het eerste gevoetbald en moest daar door een bedrijfsongeval mee stoppen. Daarna nog wel een aantal jaar bij de veteranen gevoetbald. Ik heb 3 zoons die allemaal gevoetbald hebben en nog steeds werkzaamheden voor Apollo uitvoeren. Doordat zij voetbalden heb ik diverse jeugdteams begeleid en met het tweede elftal geëindigd. Ik had wel wat met Apollo, dus werd de vraag over het voorzitterschap met ‘ja’ beantwoord.
Het eerste jaar werd ons vlaggenschip kampioen en kwamen er vanzelf spelers bij die het eerder op een hoger niveau hadden geprobeerd. Het jaar daarop werden we, door de kwaliteitsinjectie, weer kampioen. Dat alles onder leiding van Jan van Stralen . We speelden zelfs nog voor de beker tegen Ijsselmeervogels. Als derde klasser kwamen we bij clubs die 8 á 10 keer zoveel leden hadden, een unieke prestatie dus.
Het dorp groeide nauwelijks en de vereniging dus ook niet. Er vertrokken spelers, ze hadden hier eigenlijk alles al meegemaakt en probeerden het bij een nieuwe club. Spelers uit deze unieke lichting raakten op leeftijd en stopten. De oorzaak denk ik, vroeger werd je voor je dertigste vader, en als je dan 34 was stopte je bij het eerste. Dan waren de kinderen wat ouder en was het beter voor de thuissituatie. Nu wordt men vaak ouder vader, hebben vaak direct met de thuissituatie te maken, gaan niet in een lager elftal spelen en vaak alleen nog zaalvoetbal of 7x7. Ook onregelmatige diensten en koopzondagen zijn zorgelijk voor de club. De dames zijn we kwijt en we hebben te weinig meiden voor een meisjesteam. De dames werken vaak ook onregelmatig en krijgen kinderen. Lastig, lastig maar ongekend jammer. Al met al lever je als club in. Bij de jeugd hebben we van iedere leeftijdsgroep één team. Selecteren zit er niet in en kwaliteit is er wel, maar bij te weinig spelers.
Is daar iets mis mee? Helemaal niet, maar de consequenties zijn dat Apollo afzakt naar de mindere regionen en het straks, ik hoop het niet, weer gaat opnemen tegen andere dorpsclubs die met hetzelfde probleem kampen als wij.
Het belangrijkste is dat de sfeer goed blijft en je hoopt dat supporters dit ook begrijpen en zullen blijven komen. Een gouden zet is de ‘Club van 68’ geweest. Zoveel leden en zoveel mooie dingen die bij onze club van de grond zijn gekomen. ‘Hensbroek Actief’ brengt ieder jaar veel geld op zodat onze contributie misschien wel het laagst is van Noord-Holland. Sponsors weten ook de weg naar de club te vinden. Waarom stop ik dan als voorzitter?
Ik word deze maand 65, ben een trotse voorzitter maar denk in het belang van de vereniging dat er af en toe een frisse wind doorheen moet. Bovendien loop ik in het digitale tijdperk niet echt voorop. Er zijn genoeg mensen met voetballende kinderen bij Apollo en misschien zijn er een paar die de kar willen trekken. Eigenlijk neem ik een beetje met een apart gevoel afscheid als voorzitter. Ik kan niet overleggen met een nieuwe kandidaat wat ik wel en niet wil blijven doen. Als voorzitter heb ik veel taken op me genomen omdat ik denk dat je als kleine vereniging veel zelfwerkzaamheid op je moet nemen.
Daar heb je natuurlijk wel veel vrijwilligers bij nodig. Waar ik dan aan denk op dit moment:
Kleedkamers schoonmaken, gaat in eigen beheer. Programma boekje en poortverloting bij thuiswedstrijden van het eerste. Donateurs werven, hyacinten verkopen en Hensbroek actief. De woensdagochtend onderhoudsploeg doet goede zaken, het veldonderhoud, lijnen trekken, gras maaien en het ophalen van oud papier. Er is een energiecommissie, de club van 68 en de sfeercommissie. Dan natuurlijk nog de kantinecommissie die samen met vrijwilligers proberen alle zeilen bij te zetten om de omzet te behouden.
Al met al, zonder vrijwilligers, begeleiders en trainers is er geen voetbal.
Als voorzitter was ik meer een doener dan een delegeerder, maar ik ben ook een denker en probeer altijd in mogelijkheden te denken om het Apollo en de spelers naar het zin te maken. Ik denk dat er snel een sponsorcommissie en een technische commissie moet komen met vakbekwame mensen (die er zat rondlopen bij de club). In november/december moeten we alweer met de trainers om tafel.
Ik treed af als voorzitter en heb een prachtige tijd gehad en blijf Apollo een warm hart toedragen, in welke klasse dan ook. Ik wil me nuttig blijven maken voor de vereniging door enkele taken te blijven uitvoeren, bijvoorbeeld in een sponsorcommissie, maar daar zal ik in de volgende vergadering met het bestuur over praten.
Bij deze wil ik iedereen die mij heeft gesteund hartelijk dank zeggen en iedereen veel plezier meegeven in de taken die ze bij Apollo 68 vervullen.
Ik hoop, ook voor de leefbaarheid in het dorp, dat Apollo nog een lang leven heeft.
Nogmaals bedankt, dit komt uit een rood-geel hart.
Wim Zwagerman
