Hoe was het vroeger bij Apollo’68? Jacob begon met voetballen in Hensbroek in 1969. Apollo is (natuurlijk) in 1968 opgericht op 29 november. De eerste competitie wedstrijden werden gespeeld in 1969 en Jacob was daar bij.
Jacob begon als 8-9 jarige knul met voetballen bij Victoria O in Obdam waar hij de jeugd heeft doorgelopen en kwam alsmaar net niet in het eerste, iets wat Rikis Vlaar wel lukte, “een geweldige voetballer”.
Bij de oprichting van Apollo’68 ging Jacob bij Apollo voetballen, kwam terecht in de selectie en ook hier kwam hij net wat kwaliteit tekort om in het eerste te voetballen. Jacob ging voetballen in het tweede als spits en wist dat jaar het net veelvuldig te vinden en vertelt: “ik was dat jaar spits en schoot ze er vanuit alle kanten in, wel zo’n 37 goals!”.
Hij herinnert zich een wedstrijd in en tegen Kwadijk, eindstand 0-1 in het voordeel van Apollo. Er werd in de eerste minuut gescoord en -hoe kan het ook anders- het was Jacob die dat net wist te vinden.
Op de vraag wat voor voetballer Jacob was vertelt hij: “ik was een lastige voetballer maar niet gemeen, kon hard lopen (watervlug), niet technisch maar wel doeltreffend en daarnaast kon ik de tegenstander ook nog wel eens de wedstrijd uit lullen, was fanatiek en altijd op tijd. Kon slecht tegen mijn verlies maar had nooit een rode kaart met mijn dode blik,”
Na 5 jaar voetballen besloot Jacob de keepers handschoenen aan te trekken en rond 1976 was hij weer actief bij Victoria O.
Voordat hij naar Victoria O ging heeft hij zo’n half jaar in het eerste van Apollo’68 gekeept onder trainer/coach Kees Kopper, maar uit 6 wedstrijden behaalde zij geen enkel punt en werd daar de keeper (Jacob) geslachtofferd. Hij moest het doel ruimen voor Jos Suiker.
Probeerde het daarna weer voor Victoria O en speelde daar met spelers als Jaap en Joop Spaander, Nico Appel en Gerrit en Meindert Krijnsen. Hij memoreert zich nog een bijzondere wedstrijd tegen het KNSB team, een team met best schaatsende spelers.
Na 4 jaar bij Victoria had Jacob dit ook wel weer bekeken en ging weer ‘back to the old roots’.
Er ontstond toen een prachtig kampioenselftal, het tweede. Wat toen wel heel typisch was: het tweede speelde hoger dan het eerste. Hij speelde in dit team met veel plezier.
Hier is een foto van. 
Hier staan Tinus Mak, Johan Konijn, (zwager) Karel Duineveld, Kees Mak, Sjaak Vlaar, Ton Schrooder, Jan de Moel, Jan Bakker, Richard Schmidt, Bert Poel en keeper Jacob de Jong. Gehurkt Rein de Gooijer en broer Evert de Jong.
Niet de minste namen dus, waarmee hij heel fijn heeft gevoetbald. Wat voor type voetballer Hans Konijn was? Dat was een bunkerharde smerige voetballer.
Broer Evert was grensrechter en hier heeft Jacob ook nog een mooie anekdote over: Evert was een goudeerlijke vlagger maar schoot uit bij Vrone even uit zijn slof. Er stond een supporter langs de lijn continu richting Evert te ‘zuigen’. Dit was Evert op een gegeven moment zo zat, dat meneer de ‘zuiger’ na een grote *baf* niet meer te horen was en vlak op de grond lag.
Jacob houdt ook van de gezelligheid. Was in 1991-1992 prins carnaval en ging door het leven als prins Jacobus de 2e, hij herinnert: uit bij WMC was het carnavalsweekend stond ik op doel zingend “en nou met die handjes, de lucht in”, niets was te gek.
Op de vraag wat zijn dieptepunt in zijn carierre is geweest antwoordde hij het volgende: het was uit in Abbekerk bij ALC. “Ik was keeper en kwam uit het doel vandaan richting de bal en de spits was hetzelfde van plan en kwamen daar samen in botsing. Ik gaf een schreeuw die ze tot in Wieringerwerf konden horen.” Een open been wond was het resultaat. Op naar dokter Vlaar in Twisk waar de wond dicht gehecht is. Die avond thuis kwam buurvrouw Bea naar Jacob met het bericht dat er telefoon voor hem was (niet iedereen had toen telefoon). Jacob nam op en het was dokter Vlaar. Hij vertelde hem dat hij nog een tetanus prik moest en verwees hem door naar de lokale dokter Cohen. Bij dokter Cohen aangekomen kreeg hij te horen: “je bent mij groot en vet zat, jij hebt geen tetanus prik nodig”.
Zijn hoogtepunt? Dat is zijn hele voetbalcarierre bij Apollo’68 geweest. “Het voelde aan als een warme familie, had altijd zin om te voetballen en had hier veel plezier in”.
Het verschil tussen vroeger en nu? Je moest vroeger roeien met de riemen die je had. Tegenwoordig heb je allerlei sponsoren die het Apollo’68 mogelijk maakt om voort te bestaan. En de club van 68 is een fantastisch initiatief die mee helpt om het complex te verfraaien. Bovendien is Jacob hier ook lid van.
Jacob heeft als bestuurslid ook jarenlang het Wijkenvoetbal toernooi op de ijsbaan georganiseerd. Hierin is hij met ‘Woudduiven’ kampioen geweest en stond er als minst gepasseerde doelman ook een mooi prijsje voor hem klaar uit handen van niemand anders dan Ronald Spelbos die nog 5 penalty’s nam welke Jacob helaas allen niet kon houden. Topscorer uit Obdam Rikis Vlaar nam er ook 5, hier wist hij er 1 van te houden.
Rond 1995 besloot Jacob te stoppen als voetballer en is hij nog 5 jaar scheidsrechter geweest. Momenteel zet hij zich nog in als kantinemedewerker wat hij alweer 4 jaar met plezier doet.
Vader van Djamila die ook gevoetbald heeft bij Apollo’68, ze was fanatiek en maakte onderdeel uit van een topteam begeleid door Jan en Marta Bleeker. “Fantastische begeleiding”.
Jarno aka ‘Bucky’ is een zoon van Jacob en is jarenlang actief geweest als speler van Apollo’68 in het tweede en het derde met een keihard schot maar Jarno was integendeel van zijn vader een “vuile speler en bikkelhard”.
Wat zou je altijd nog wel eens willen doen?
“Naar Amerika met een camper en daar dan 6-8 weken rond toeren, maar Ank wil niet.”
Jacob vervolgd: “Zolang ik gezond mag blijven is alles goed. Daarnaast mijn hobby –het werk bij Bijvoet- nog lang mag doen is het toch mooi? Ik moet niets meer, alles mag en ik verdien er ook nog eens een zakcentje mee.
Heb je nog een levensmotto?
“Leven en laten leven, heb eerbied voor elkaar en geniet van iedere dag.”
Bij het afnemen van het interview was Johan Cruijff net overleden en ik vroeg aan Jacob hoe hij terugdenkt aan deze legendarische voetballer..
Cruijff was een fantastische speler, 1 van de beste 3 ooit samen met Pele en Eusebio. Johan Cruijff gaf zoveel meerwaarde in een team, ook naast het voetbal. Hij kon een elftal neerzetten. Wat ik van hem heb geleerd? Door jezelf te blijven, dat is wat hij ook deed.
En dan was mijn laatste vraag: ik heb begrepen dat je gaat verhuizen naar Obdam. Krijgt het hart dan ook een ‘oranje kleurtje’?
“Vast niet, ik ben en blijf Hensbroeker, tot ik sterf.”
Een andere foto die Jacob liet zien: (weet u wie er op staan?)
Staand vlnr: Nico Huiberts, Hans Dignum, Evert de Jong, Piet Dignum, Karel Duineveld, Jan Bakker, Kees Dignum, sponsor René Slooten, Johan Konijn (met bal).
Richard Schmit, keeper Jacob de Jong, Rob de Jong, Jan de Moel, Bert Poel, Theo Schouten en Hans Konijn.
Via deze weg wil ik Apollo’68 'man' Jacob heel hartelijk bedanken voor zijn mooie verhalen. Ik hoop dat u als lezer er ook van hebt genoten. Als laatst rest mij te zeggen Jacob een goede verhuizing te wensen en sterkte met het acclimatiseren met het feit dat hij Obdammer gaat worden. Tot ziens bij Apollo’68!
Heeft u ook een paar mooie anekdotes en lijkt het u eens leuk om in de spotlight te staan en een vragenlijstje in te vullen o.i.d. of wilt u iemand opgeven? Of misschien een ander idee? Dan graag even een mailtje naar [email protected].
