Maarten is onderweg naar een contract en momenteel op snuffelstage bij het Thaise FC Panyee, Jorn is dit weekend in Mechelen, waar hij checkt of de lokale media zich niet grensoverschrijdend gedraagt en Joost werkt nog altijd aan zijn wederopstanding na die verrekte knieblessure.
Dit betekend dat de selectie er voor 2 als volgt uit ziet: Goalie Frank Oudhuis, Sander Zwagerman, Joris Munster, gebr. Patrick en Mark Wijte, Daan Modderman en John Borst.
Het eerste, dit keer ook in aangepaste samenstelling. Coach Joris Wenker zijn tranen waren nog niet gedept na de eerste nederlaag en had er zo weinig vertrouwen in en zocht al zijn ‘rotte appels’ bij elkaar. Dit betekende dat hij Wouter, Sem en Wesley mee nam naar de piste, waar hij hen voor straf de yellow snow liet opsnoepen.
Aangezien zij 27 man in de selectie hebben, kon hij evengoed rekenen op een volledig team. Dit keer zijn het goalie Jordy Stoop, Mark Brouwer, Mees Bakker, Bas Weel, Sam Kramer, Lucas de Lange en invaller Tjibbe Jorritsma die het moesten doen. Allemaal jongens uit het eerste veldvoetbal. Dat zou dan toch een makkie moeten zijn? Helemaal nu de dit jaar nog ongeslagen coach Job Zoon hen wederom naar de overwinning zou leiden als interim zaalvoetbal coach… Toch?
Hij kwam zelfs met het verzoek om er een paar kannetjes bier op te zetten. Niet wetende dat de mannen van het tweede dan helemaal tot op het bot gedreven zullen zijn.
Met opnieuw een gevulde tribune met mannen, vrouwen, kinderen en profvoetballer Thomas Bakker was daar om 19:15 de aftrap.
Zoals verwacht waren de heren van 1 weer zo druistig als jonge honden. Dit bleek aardig te helpen want ze kwamen snel op 2-0 voorsprong dankzij Bas. De ervaren mannen knokte zich terug en kwamen dankzij doelpunten van Sander en Patrick terug in de wedstrijd. Maar in razendsnel tempo werd de grijns van Job Zoon al meer zichtbaar: het werd snel 3 en 4-2 dankzij Mees en zelfs 5-2 door Sam. Waar zou dit heen gaan? De opa’s raakten in de war want van alle hoeken gingen de schoten op doel raak. Tijd voor de rust.
Veel discussies en verbeterpunten bij het tweede, 1 ding was zeker: het moest anders. En ik weet niet wat er bij het eerste werd gezegd maar dat heeft duidelijk niet geholpen….
Bas Weel bleef geblesseerd langs de kant en halverwege de 2e helft was het ook voor Mark Wijte klaar. Op dat moment had hij wel al gezien dat het goed zat: het was al snel in de tweede helft waar Daan en Sander de stand naar 4-5 brachten. Vervolgens was het de beurt aan Joris Munster, hij scoort niet vaak maar als dat gebeurt, zijn het de belangrijkste, de gelijkmaker.
Wat Jordy Stoop allemaal aan het doen was? Die was duidelijk in zijn sas met de bal tegen het plafond te gooien. Het leek een leuk spel, tot grote frustratie van Sam Kramer die al zijn smerige acties uit z’n mars haalde en een zuivere uitbal naar zijn kant probeerde te trekken. Zijn hele familie op de tribune schaamde zich kapot: is dat onze Sam? Zo hebben wij hem toch niet opgevoed?
Dit alles resulteerde dat er eindelijk een voorsprong voor het tweede op het scorebord kwam dankzij
Daan, dat proefde naar meer dacht Patrick en hij bracht het verschil naar 7-5 dankzij het gebruikelijke billendraaien. Zouden ze daar bij het eerste dat riedeltje inmiddels niet weten?
Ik zal het even voor ze uitleggen: Patrick neemt de bal aan, drukt zijn poezelige billetjes naar achter, zijn voeten draaien langzaam maar zeker achter de verdediger: vrij spel voor Patrick en met zijn fenomenale linker poot knalt hij de bal richting het doel van Jordy: goal!
Een genot voor iedere Apollo 2 liefhebber en de grijns van Job? Nergens meer te vinden.. Hij keek helemaal beteuterd toen Sander zijn hattrick volledig maakte en de einduitslag op het scorebord zette: 8-5.
De tribune joelde van enthousiasme, de trots van Apollo is het tweede team. Zouden zij volgend jaar dan niet het eerste moeten zijn? Eigenlijk wel maar bescheidenheid siert de ervaren mannen. Het is goed zo, als het maar wel duidelijk mag zijn: het tweede is beter. Voor hoelang zal de vraag zijn. Het is vooral de ervarenheid en rust die het wint van het onbesuisde spel van het eerste.
Ook de coach laat duidelijk het verschil zien. Langs de kant zit hij daar maar altijd: zorgt voor water, tenues, plezier, een compleet elftal en een juiste administratie. Successen zijn er geboekt, al is dat dit jaar alleen in de wedstrijden die er toe doen. Al zou je het geweld volgen wat hij allemaal doet is dat een hit in iedere bioscoop. Zijn mannen zouden hem eigenlijk op handen moeten dragen maar even bescheiden als zijn mannen is het Björn Zwagerman die er voor zorgt dat deze successen worden geboekt. Een levende legende wordt vaak gezegd en dat beaamt zijn vedette John Borst. Reactie Björn: “wat een mooie woorden, maar zonder mijn spelers zou dit alles onmogelijk zijn. Ik ben alleen maar trots dat zij in Apollo 2 willen spelen, dit geldt voor de mannen van vanavond maar voor iedereen dit seizoen. Ik heb inmiddels al zo’n 25 verschillende spelers opgesteld, bizar veel. Veel moeite hoef ik daar niet voor te doen, het is immers een groot eer om in ons team te mogen voetballen.”
Na de wedstrijd werd Sam door zijn vader aan zijn oren mee naar huis genomen, was Mees aan het flirten met allerlei dames, ging Jordy door met bitterballen tegen het plafond gooien, werden verschillende kannetjes bier aangeboden, zo ook Job, die zijn belofte nakwam. De vraag is nu waarom Job er voor heeft gekozen om zijn ongeslagen reeks in gevaar te laten brengen.. Zijn eerste nederlaag: nota bene tegen een ander Apollo team vol met bejaarden..
Desalniettemin bleef het lang gezellig in een verder lege Konkel.. Wat zouden die Obdammers op vrijdagavond doen? Dit was het moment om goed zaalvoetbal te zien in hun vertrouwde thuis honk.
