Interview: Arjan Kramer

Arjan, stel jezelf eens voor:
Ik ben Arjan Kramer en ben 46 jaar. Samen met Rebecca heb ik 3 kinderen. Sam (17), Mila (14) en Levi (12). Degenen die mij kennen weten het meeste al denk ik. Misschien voor sommigen verrassend: ik zing al 30 jaar in een klein koor in Amstelveen. Daar heb ik Rebecca ook leren kennen.
En wat voor werk doe je dan? De weekenden zijn meestal vol voetbal. Sam speelt op zondag en Mila en Levi spelen op zaterdag. Om de tijd door de week door te komen werk ik nu ruim 20 jaar bij RSM,  een accountantskantoor. Daar ben ik compliance officer. Op vrijdag help ik met mijn eigen bedrijfje buitenlandse bedrijven zich aan de Nederlandse wet te houden.   

Waar komen jullie oorspronkelijk vandaan?
Rebecca komt uit Monnickendam. Ik kom zelf oorspronkelijk uit Amstelveen. Na 5 jaar in een drukke winkelstraat in Amsterdam te hebben gewoond wilden we iets rustiger wonen. Dat is wel gelukt. In 2000 zijn we in Hensbroek komen wonen. In het begin was dat wel even wennen. We kenden niemand en het was hier zaterdags om 4 uur ’s middags rustiger dan midden in de nacht in Amsterdam. Langzaam aan leerden we steeds meer mensen kennen. De eerste Hensbroeker die wij zagen was Richard Klaver. Hij kwam direct op ons af bij de eerste bezichtiging van het huis.

Wat doe je om er nog zo sportief uit te zien, heb je zelf gevoetbald?
Ik heb zelf ongeveer 14 jaar gevoetbald bij VV Amstelveen. Als kind was ik altijd aan het voetballen. Met vrienden of alleen tegen de garagedeur. Later ben ik gaan hardlopen. Vroeger iets harder dan tegenwoordig, maar ik probeer het wel een beetje bij te houden.

De corona perikelen hakken er behoorlijk in bij veel mensen, is dit bij jou ook het geval en haal je er nog iets positiefs uit?
Ik heb er gelukkig niet zo heel veel last van. Het is erg jammer dat er geen wedstijden meer worden gespeeld in het weekend maar we hebben allebei nog gewoon een baan en een groot deel van het dagelijks leven gaat gewoon door. Je mist je collega’s op kantoor wel. Zo ongeveer eens in de drie weken naar kantoor is echt een uitje. Praktisch ben ik niet gebonden aan een vaste werkplek. Het scheelt mij minimaal anderhalf uur reistijd per dag. Ik loop wel weer meer hard dan voor Corona. Je houdt toch wat tijd over.

.Kun je wat vertellen over je activiteiten bij Apollo'68?
Toen Sam een jaar op voetbal zat vroeg Erik van Tooren of ik samen met hem de coaching wilde doen. Dat was in 2010. Het samen coachen was erg leuk. Ik ben tot Sam naar de JO17 ging als coach bij het team gebleven. Daarna ben ik Levi gaan coachen. Dit jaar zou ik weer switchen van team maar door Corona is daar helaas te weinig van terecht gekomen. Intussen was jeugd coördinator Rudolf Vermaas op zoek naar een opvolger. Zo ben ik in 2013 in het bestuur gekomen. Nu zo’n 8 jaar dus. In het bestuur deed in met John Smits samen alles voor de jeugd. Een hele leuke samenwerking. Sinds vorig jaar ben ik verantwoordelijk voor de algemene zaken. Daar vallen in ieder geval gebouwen, terreinen en vrijwilligers onder. Dat is natuurlijk even zoeken maar gaat zeker goed komen. Het bestuur is een klein groepje en werkt erg prettig samen.

Wat vind je de grootste prestatie/ontwikkeling die in jou bestuurlijke jaren heeft plaats gevonden?
De grootste ontwikkeling en prestatie op bestuurlijk vlak is zonder twijfel de reorganisatie van vorig jaar. Niet alleen het bestuur maar de hele organisatie zo inrichten dat alles weer soepel loopt. Hier heb ik vooral met Judith heel wat uurtjes in zitten. De grote lijnen staan nu maar er is nog veel te doen. Dat zal zich stukje bij beetje gaan vormen. Als bestuur moeten we daarvoor goed onze oren open houden. Andere hoogtepunten zijn voor mij de verbouwing van de kleedkamers en zeker ook het 50-jarig jubileum.

Wat zie je graag veranderen bij Apollo, wat hoop je dat er in de toekomst is gerealiseerd?
Grote veranderingen hoeven van mij niet persé. Op tijd inspelen op ontwikkelingen moet natuurlijk wel. Daarom ben ik blij dat we een hele kundige technische commissie hebben en een enthousiaste voorzitter die goed communiceren met aanpakken weet te combineren. Hiermee is een fundament voor de toekomst gelegd. Ik hoop dat Apollo een dorpsvereniging blijft waar spelers van alle leeftijden met plezier kunnen voetballen en waar veel vrijwilligers en supporters met plezier hun vrije tijd kunnen doorbrengen.   

'Try before you die'?
Dat is een lastige. Daar ben ik nooit echt mee bezig. Maar ik zou graag nog een paar mooie reizen maken. Of de volgende James Bond willen spelen.

Met welke 2 mensen zou je nog eens een goed gesprek willen hebben?
Willem Holleeder en mijn vader. De Amsterdamse onderwereld heb ik altijd interessant gevonden. Holleeder is waarschijnlijk 1 van de weinigen die nog een hoop kan navertellen. Mijn vader omdat het een ongelooflijk leuke en lieve man is met heel veel mooie verhalen. Als het weer mag maar snel een hapje eten samen. 

Tot slot: Wat zou je de lezers van dit interview nog mee willen geven?
Wees trots en zuinig op Apollo ’68. Het is een prachtige club van prachtige mensen. Dat kunnen we alleen samen zo houden.

Bij deze wilt de webmaster Arjan ontzettend bedanken voor zijn openheid en boeiende antwoorden. Van wie zou u iets meer willen weten? Mail gerust naar [email protected].